Hepsi bu
Mavi olmak kaybedilmiş zamanda belki de tek hatam
Renklerden en nankörünü sevmek
Yalnızlık asıl rengidir asilliğin
Yalnızlık asildir çünkü
Sen ne kadar edersin bilmem
Lakin artık sen bende sustuğum kadarsın
Öyle fiyakalı,acımtırak,kıyak cümlelere gerek yok
Çaresizim,suskunum,huzursuzum hepsi bu…
Bir çocuğun dilinde söylemeyi beceremediği bir tekerleme gibiyim
Her söylenemediğimde bir bela okunmuş naçizane şahsıma
Şahsım şahsına kırgın
Kulak arkası artık bütün sözler
Bakma sen bana
Yorgunum,dargınım,küskünüm hepsi bu…
‘’hayırlısı’’deyip geçtiğim kadar yaşıyorum
Renklerden siyahla mecburi sevişmelerdeyim
Açık seçik renkler mahrem ömrüme
Ve sevda bir eşek şakası,şakadan başka yok açıklaması
Bu aralar türkülerinde yok hiçbir anlamı
Şiire gazele gerek yok
Halsizim,mutsuzum,umutsuzum hepsi bu…
Hala ağlamayı beceremiyorum
Çünkü hala aşkı heceliyorum
Öyle uzun uzun anlatmaya gerek yok
Hasretim gözlerine bide özledim hepsi bu…
Atasözü, Deyim, Söz Sanatları
_Türk savaşır, rus sevişir, yunan düşünür, arap da masal anlatır. Yunan
_Araplar kadar güzel masal uyduran, Farslar kadar güzel anlatan, Türkler kadar da bu masala inanan 2. bir millet yoktur. Azeri
_Bir yanlışı haklı çıkarmaya çalışmak, onu iki kat büyütür. Fransız
_Cahiller, okumuşların cevaplayamayacağı soruları sorarlar. İran
_Yılan
Evrim Kuran
Biz küçükken avucumuzun içindeki akıllı bir cam ekrana dokunarak aynı renkteki şekerlemeleri yan yana veya üst üste getirip patlamalarını sağlayarak eğlenmezdik. Oyun denince aklımıza gelen daha basit bir şeydi. Misal, en az üç arkadaş -mümkünse beş ve fazlası daha iyi olur- el ele tutuşup bir daire oluşturur ve hep bir ağızdan “Kutu kutu pense,
rüyada
rüyalar görüyordu, uçsuz bucaksız rüyalar..
kırmızı kazaklı bir adam -bir taksi şoförü-tekerleme ezberledikleri gün girmişti rüyasına.
başka bir gün, deniz çekilmiş ve balinalar kıyıda yürüyüşe çıkmıştı..
dilinin ortadan ikiye ayrılıp içinden kurtların döküldüğünü gördüğü de olmuştu..
en garip olanlarından, bacağının derisinin yılan derine
√ YALVARIYORUM! √
Yağmurun yağması, sellerin akması ve bir Arap kızının camdan bakması, ütopik bir çocuk tekerlemesi idi ya hani, değilmiş! Meğer yıllar yıllar önce memleketin bugünkü ahvalini işaret etmişler o dönemin güzel insanları.
Tahmin edemedikleri tek bir şey var ki; maalesef bugün şahit olduk! Yağmur yağdı seller aktı, insanlar öldü,